środa, 20 maja 2015

Renowacja krzesła - część 1

Dwa tygodnie temu skończyliśmy renowację krzesła z lat 60. Była to praca zbiorowa, więc w tym miejscu pragnę serdecznie podziękować mojej drugiej połówce za wytrwałe szlifowanie, piłowanie, sklejanie, lakierowanie... Oboje dużo nauczyliśmy się w trakcie tej pracy :) Osobiście mogę powiedzieć, że krzesło okazało się zdecydowanie trudniejsze niż renowacja fotela z tego samego okresu.


Kilka słów o samym modelu. Autorem projektu był profesor Rajmund Teofil Hałas, od dziecka związany z meblarstwem. Nic więc dziwnego, że w dorosłym życiu zajął się między innymi projektowaniem i wzornictwem (jego działalność była jednak zdecydowanie szersza, podobno projektował nawet lokomotywy i linię do produkcji żarówek).

Tapicerowane krzesło o którym mowa weszło do produkcji w latach 60. XX wieku pod nazwą TYP 200-190. Nasz egzemplarz ma jeszcze dodaną literkę "B" i był prawdopodobnie wyprodukowany nieco później, bo w 1973 rok w zakładzie w Paczkowie (dokładnie: Zjednoczenie Przemysłu Meblarskiego w Poznaniu, Opolskie Fabryki Mebli w Opolu, Zakład nr 5 w Paczkowie). Ponieważ zachowała się metryka mebla, znam nieco więcej szczegółów technicznych - krzesło wykonane jest z tarcicy bukowej, nogi ciemne, lakierowane, wykończone na połysk, tapicerka na moltoprenie. 40 lat temu nówka sztuka kosztowała 386 zł. Dzisiaj odnowione egzemplarze potrafią osiągać bardzo wygórowane ceny... tym bardziej warto poszperać i dokonać renowacji samemu. Z pewnością pomoże niniejsza relacja :)


Rozbiórka krzesła
Takie moje szczęście, że odnawiane przeze mnie meble nie pochodzą z przytulnych mieszkań, są raczej zarobaczone albo hmm... obsrane przez gołębie jak to :)
Rozkręcenie na części nie powinno sprawić większego problemu. Oparcie przymocowane jest na cztery śruby. Ciekawie robi się przy demontażu siedziska. Aby zdjąć tapicerkę najwygodniej jest je odłączyć od reszty - w tym celu odkręcamy tylko jedną (!) śrubę. Reszta chodzi na klik, co widać na poniższym zdjęciu. Wystarczy puknąć w siedzisko z boku, aby przesunąć je na śrubach i zdjąć.


Następnie prujemy szwy (wersja dla tych, którzy chcą zostawić sobie starą tapicerkę jako wzór do wykrojenia nowych części) lub demolujemy całość. Ja jak zwykle wybrałam wersję łagodną, żeby zobaczyć jak kiedyś tapicer radził sobie z takim krzesłem. Podobnie było w przypadku fotela, można się sporo nauczyć i jednocześnie obmyślić sposób na późniejsze samodzielne tapicerowanie mebla.


W trakcie rozbiórki konieczne będzie wydłubanie starych zszywek (przyda się śrubokręt i cążki). Gąbka była klejona do oparcia, więc można ją oderwać lub odkroić nożem. Warto zachować jej kształt, ponieważ łatwiej będzie odrysować ją na nowej gąbce i wyciąć, niż dopasowywać kształt od nowa.

Podobnie postępujemy z częścią do siedzenia. Zarówno w oparciu, jak i w siedzisku użyto bardzo fajnego sposobu na zamaskowanie miejsca zszycia części. Wokół całej płyty oparcia i siedziska znajduje się zagłębienie (ok. 2 mm), które sprawia, że po przymocowaniu tkaniny "zlewa" się ona z resztą mebla. O ile ma to duże znaczenie przy oparciu, które widoczne jest ze wszystkich stron (przy takim rozwiązaniu nie widać zgrubienia w miejscu połączenia dwóch kawałków tkanin), o tyle w przypadku siedziska byłoby niepotrzebne. Świadczy to o dużej uwadze przywiązywanej do najmniejszych, pozornie błahych szczegółów. Nawet to co niewidoczne dla oczu jest pięknie wykończone!


Rozłożone krzesło jest gotowe na szlifowanie.



Szlifowanie
Buk jest drewnem twardym, musicie przygotować się więc na długą przeprawę, przydadzą się nie tylko papier ścierny, ale także mechaniczna pomoc. Jeśli krzesło nie jest potraktowane farbą olejną, na niewiele zda się Scansol (wypróbowane). Pozostaje wielogodzinne szlifowanie. Trzeba uważać, żeby nie porobić dziur, nie zlikwidować obłości czy oryginalnych krawędzi ramy. Jest to bardzo pracochłonne i brudne zajęcie, którego mój P. mi oszczędził, stając się nie tylko współwykonawcą tego projektu, ale i prawdziwym bohaterem. Sklejony stelaż przywiózł jak prawdziwe trofeum, i wcale się temu nie dziwię. Efekt jest niezwykły, ponieważ po wyszlifowaniu ukazuje się nam piękne, jasne drewno z niewielkimi, czerwonawymi prążkami. Co prawda każdy fragment ramy wygląda jak z innej parafii (drewno cięte było w różnych płaszczyznach i nikt nie przejmował się usłojeniem czy prążkami, w końcu wszystko i tak było malowane na jeden kolor), ale moim zdaniem to nawet dodaje krzesłu uroku :)

Na placu boju:



Za tydzień część druga. Już teraz zapraszam wszystkich ciekawych jak zakończył się ten projekt. Będą łzy i zgrzytanie zębów!

Druga część renowacji krzesła >>tutaj<<

Tym postem nieśmiało zapowiadam powrót środowych myków. Brakowało mi tego kopniaka do działania :) Nie będzie to pewnie każda kolejna środa, ale na pewno się postaram! Kto nie zna cyklu, zapraszam tutaj:

http://asia-majstruje.blogspot.com/search/label/%C5%9Brodowe%20myki

20 komentarzy:

  1. Dwa identyczne krzesła znalazłam wyrzucone. Zdarłam z nich tapicerkę, oszlifowałam, pomalowałam na biało i zdobią teraz moją kuchnię. Nie będę im dawać tapicerki, na siedziska dostały tylko poduszki. Są śliczne! :-)

    OdpowiedzUsuń
  2. na mnie czeka ławeczka kuchenna - znalezisko porzucone i przygarnięte przeze mnie:))mam nadzieję, że uda się jej przywrócić ładny wygląd:))))

    OdpowiedzUsuń
  3. Cudowna metamorfoza i bardzo inspirująca...mam do odrestaurowania 4 krzesła z lat 70. Przymiarek do ich odnowienia było wiele, szczególnie przy ostatnio podziurawionych spodniach, za sprawą wystających z wylniałej gąbki gwoździ na siedzisku ;-) Czekam więc na drugą część z niecierpliwością :-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Czekam z niecierpliwością i super, że wróciły środowe myki :) Myślałam o nich ostatnio. Mi w głowie kiełkuje pomysł z piwnicą ;)
    Rozbawiło mnie zdanie o gołębiach. Ja takie same cuda wyciągam z gołębnika mojego dziadka ;)
    Kopniak na motywację środową. Do następnego!!!

    OdpowiedzUsuń
  5. Zaczytałam się a tu koniec! No to teraz uzbrajam się w cierpliwość i do następnego odcinka, bo temat bardzo u mnie aktualny. Dostaliśmy krzesła od teściów i trzeba jakoś tchnąć w nie życie, bez wymiany tapicerki się nie obędzie.

    OdpowiedzUsuń
  6. Podziwiam za wytrwałosć! Pewnie efekt wynagradza wszystko:)Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  7. Podziwiam zapał :-) Gratuluję efektu!

    OdpowiedzUsuń
  8. Jakiej grubości papieru ściernego używałaś?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na początku 60 do zdarcia pierwszej warstwy, potem 100-120. Na zaobleniach jeszcze mniejsze ziarno, bo łatwo zniszczyć krzywizny.

      Usuń
    2. A mogę zapytać, czy ręcznie, czy szlifierką? No i czy były jakieś trudności z rozłożeniem stelaża na części? Właśnie zabieram sie za moje krzesła, nie usuwałam jeszcze tapicerki, ale w środku jest wypełnienie niebędące gąbką. Strach się bać. :)
      Świetna robota, gratulacje!

      Usuń
    3. Co się dało - szlifierką, reszta ręcznie. Drewno w tym egzemplarzu jest bardzo twarde, potrzebne było mechaniczne wspomaganie. Rozłożenie szkieletu na części nie stanowiło żadnego problemu.
      Powodzenia!

      Usuń
  9. Właśnie sprzedałam dość duży komplet wypoczynkowy, kupiłam za to wygodną nowoczesną sofę i spróbowałam wyżebrać od mamy jedno z krzeseł Hałasa, które towarzyszyły mi w dzieciństwie. 3 krzesła mama wyrzuciła (ałaaa! - ale zainteresowałam sie nimi na dniach i jeszcze miesiąc temu nie wzbudzałyby takiego porządania) a trzech niestety nie odda :D pozostaje więc spacer po komisach albo Allegro. Jeszcze pomyślałam nad podrukowaniem ogłoszeń i porozwieszaniu ich po osiedlu (tak, wiem - pełna desperacja ale zgniłki na Allegro osiągają zawrotne ceny). Bardzo dziękuję Ci za tę relację - już wiem, na co zwrócę uwage przy jego regeneracji.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Warto jeszcze zainteresować się terminami "wystawek" w okolicy. Być może są ustalone odgórnie dni (np. raz w miesiącu), kiedy zbierane są z danego obszaru śmieci o większych gabarytach. Wtedy ludzie na potęgę wystawiają i może akurat trafi się jakiś ładny mebel :) Powodzenia!

      Usuń
  10. o wystawkach nie pomyślałam ...ale zaraz, u mnie na osiedlu to niestety wystawki odbywają się tak, że ktoś co i rusz coś pod śmietnik cichaczem wystawia ;/ trudno więc coś złapać ale pomysł nieziemski. niedawno też sprzedałam prawie nowe 2 krzesła - nie podobał mi się ich monumentalizm - to, że siedzisko jest zlane z podparciem. Wtedy przyszedł pomysł na krzesła rodzinne i zaczęło się szperanie po internetach. :) ale że Hałasa 200-190 potrafią osiągnąć 450 zł to bym nie podejrzewała :)

    OdpowiedzUsuń
  11. w drugiej czesci widze, ze zachowalas kolor naturalnego drewna. Zabezpieczyliscie je czyms? Nie chce swoich lakierowac, bo zmieni sie zupelnie kolor...

    OdpowiedzUsuń
  12. Świetnie napisane. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
  13. Ja bardzo lubię się takimi rzeczami zajmować i myślę, że fajnie jak stare meble znów na swój sposób ożywają. Tym bardziej, że przecież w hurtowni tapicerskiej https://hurtownia-akces.pl/ można kupić wiele ciekawych rzeczy, które jak dla mnie są zdecydowanie potrzebne.

    OdpowiedzUsuń
  14. Super artykuł. Jestem przed renowacją krzesełek. Chcę drewniane elementy pomalować na biały mat. Czy macie wypróbowane farby czy lakiery renowacyjne które spisują się w dłuższym użytkowaniu , możecie polecić wypróbowane farby czy lakiery.

    OdpowiedzUsuń
  15. Należy przyznać, że oczywiście sama renowacja jest czymś niezwykle ważnym i ja również jestem przekonany, że fajnie niektóre czynności zlecić na zewnątrz. Ja czasami oddaję meble doi tapicera https://tapicer.warszawa.pl/ gdyż chcę, aby całość była wykonana jak należy.

    OdpowiedzUsuń